Welkom op mijn Reislog van Zuid West Engeland
Hallo en welkom op mijn reislog !
Dit is alweer de vijfde reislog die ik aanmaak (als ik me niet vergis). Je vindt hier onze avonturen en ervaringen tijdens onze reis door Zuid West Engeland waarbij we drie bestemmingen hebben aangedaan in de streken Somerset, Cornwall en Dorset. Je zal hier de verhalen en foto's vinden, en via de kaart zie je waar we zijn geweest.
Je kan je reacties of vragen kwijt onderaan elk verhaal. Ikzal indien nodig/mogelijk een reactie terug geven. Ik stel ze erg op prijs.
Leuk dat je hier komt lezen !
Groetjes,
Jolande
De terugreis via Stonehenge
Ik had my fingers crossed dit keer, voor het weer. Op de heenweg had ik al langs Stonehenge gewild maar toen kwam het met bakken uit de hemel dus dan maar op de terugreis een kleine omweg maken en hopen dat het weer dit keer wel goed was.
Gelukkig was dat zo ook al was het weer wat wisselvallig. Toen we in Amesbury aankwamen was het droog en zowaar zonnig ! Voor de laatste maal gebruiken we onze Trust Card en verschaffen we ons langs de rijen vlot toegang. Zo dat scheelde weer een ruim half uur in de rij staan en betaald was het toch al. Handig die kaart, daar hebben we ondanks de kosten, wel veel plezier van gehad. Hij is nog geldig tot/met juli 2013, we kunnen nog terug
Ik heb het werkelijk van alle kanten gefotografeerd want je kan er dus helemaal omheen lopen. Dat hebben ze wel goed gedaan. Met een voldaan gevoel rijden we terug de M25 op om Londen heen. Dat gaat weer met de nodige horten en stoten maar dat schijnt normaal te zijn. Ik vraag me af hoe erg het dadelijk is met de Olympische Spelen en ben blij dat we dan al weg zijn.
En dan zijn we Londen voorbij en rijden we een enorme file in. Er is een zwaar ongeluk gebeurd net voor Gloucester en we zitten muur en muurvast. De beide rijbanen zijn afgesloten. We horen op de radio dat er een politie voertuig bij betrokken is en dat er een achtervolging was. Een vrouw die aangereden werd door de verdachte is gelanceerd en is zwaar gewond afgevoerd. Er wordt langdurig onderzoek gedaan en het duurt 2 uur voordat ze 1 rijbaan open zetten. We staan in het totaal 3 uur in de file en schieten niet of nauwelijks op. Dan begint het heel langzaam met horten en stoten weer te rijden. Inmiddels is het flink gaan regenen en het is plakkerig benauwd in de auto.
Gelukkig waren we ruim op tijd vertrokken vanochtend en kunnen we tot kwart voor tien inchecken op de boot. Inmiddels is het al bijna half 8. We zouden eigenlijk rond half vijf arriveren. Met een flinke vertraging komen we aan bij de douane. We mogen door en staan dan nog eens anderhalf uur te wachten tot we de boot op kunnen. Dit keer gaat het niet zo snel als op de heenreis en we hebben best wel heel erg honger als je vanaf 2 uur 's middags niet veel meer gegeten hebt. Gelukkig hadden we drinken en chips nog bij en wat appels maar een avondmaaltijd zou nou wel heel welkom zijn.
We mogen echter de boot nog niet op terwijl het inchecken allang begonnen is. We hebben een dakkoffer en vallen onder de categorie hogere voertuigen en moeten wachtentot een bepaald dek vol is zodat een 'ramp' omhoog kan en wij er onder kunnen parkeren. Pffff... een aantal mensen met gezinnen, net als wij raakt zwaar geirriteerd omdat ze net als ons uren in de file hebben gestaan, honger hebben en kinderen /babys raken dreinerig, moe en hebben eten nodig. Ik spreek een personeelslid aan en leg de situatieuit. Dat we nu echt met onze kinderen aan boord willen want we hadden om half 8 al mogen inchecken maar het is nu bijna 9 uur en we staan nog aan wal.
De man begrijpt ons probleem maar we moeten nog even wachten. Na een kwartier mogenwe dan eindelijk de boot op. Snel gooien we onze spullen in onze hut en spoeden ons naar het restaurant. We eten ons buikje vol, pakken een bak koffie en nestelen ons voor een raam. De boot vaart uit rond half 11. DagHarwich..Michel en ik lopen naar het achterdek en kijken naar de zich verwijderende lichtjes vandehaven.
Het is weer voorbij.. zuchten we.. morgenochtend zijn we weer inNederland en moeten we weer rechts rijden. Dat wordt ook weer even wennen..
Weymouth, Lulworth Cove and Durdle Door
Vandaag de laatste dag in Weymouth alweer. Wat gaat het toch snel. Er is hier ook zoveel te zien en te beleven. Ik had nog best langer willen blijven.
We gaan vandaag rijden. De auto heeft af en toe nog kuren maar houdt zich goed en ik wil zo graag nog meer zien van de prachtige stranden. De dag begint echter weer mistig en winderig.
We rijden eerst naar Weymouth waar we een bezoek brengen aan het Egyptisch museum. Maaike wilde dat heel graag zien. Het museum is vrij klein maar heeft wel een mooie collectie van echte en nagemaakte mummies. Ze hebben de grafkamer van Toetanchamon nagebouwd en ze laten veel materialen zien m.b.t. de opgravingen, de religie van de farao's (het verhaal van Isis en Osiris) en heel veel over Toetanchamon maar ook over Nefertete en Amonhoteb. Engeland heeft met Howard Carter natuurlijk een link met Egypte.
We kopen wat souvenirs (beeldjes) omdat ik er thuis al een aantal heb en ze hier beeldjes hebben die daar goed bij passen voor op de schouw thuis waar we een Egypte hoekje hebben.
Het is prachtig weer in Weymouth vandaag. We besluiten naar Lulworth Cove te rijden. Dat moet erg mooi zijn. Een klein half uur hier vandaan. Dat was geen verkeerde beslissing. Lulworth Cove is schitterend en er is hier veel te zien en te wandelen. De kinderen gaan pootje baden en ik bewonder de mooie krijtrotsen in de baai. We bekijken het plaatselijk museum/toeristencentrum en eten een hapje.
Daarna rijden we een stuk terug omhoog omdat ik had gezien dat er een prachtige uitgesleten zeepoort moest zijn, Durdle Door genaamd. Nou was het van Lulworth Cove drie kwartier berg op en berg af lopen en dat zag ik met dit hete weer van vandaag echt niet zitten. Gelukkig vertelde de jongeman van het toeristencentrum dat je ook via de Camping bovenaan door kon rijden naar de parkeerplaats die er achter lag. Dat je daar gewoon doorheen mocht omdat de parkeerplaats publiek was en men je toegang moest geven.
Zo gezegd zo gedaan en inderdaad, toen was het nog een kwartiertje naar beneden (steile afdaling !) en daar zag ik een van de mooiste baaien van de afgelopen 10 jaar. Schitterend gewoon !
De kinderen natuurlijk gelijk zwemmen met dit mooie weer ook al is het zeewater behoorlijk koud en warmt ook niet zo op. De mensen zwemmen hier vaak in surfpakken om onderkoeling te voorkomen. De
kids bleven in ondieper water wat warmer was en waren lekker aan het spelen en onderzoeken met hun duikbrillen.
Later op de avond hebben de kinderen nog even flink kunnen vliegeren op de camping. De harde wind was weg en het aangename zeebriesje maakte het ideaal vliegerweer. We hadden de vliegers al eerder gekocht maar toen waaide het te hard. Nu konden ze er even flink van genieten.
Fossielen zoeken in Charmouth
We zitten hier aan de Jurassic Coast. Dit deel van de Engelse kust staat bekend voor de verschillende grondlagen die hier te vinden zijn en vooral die lagen die een rijke verzameling aan fossielen herbergt vanuit de prehistorie. We hadden gelezen in de reisbeschrijving dat met name bij het strand van Charmouth richting Lymes Regis er veel fossielen te vinden waren. Echter moet je wel goed op de hoogte zijn van de getijden want vele strandddelen vallen vrij snel onder water bij vloed. Gelukkig wordt er op veel stranden gewaarschuwd en op krijtborden worden de eb en vloed tijden aangegeven zodat je als argeloze toerist niet plotseling wordt overvallen door de vloed en geen kant meer uit kan.
De dag begon met een waterig zonnetje en leek wel goed te worden maar schijn bedriegt. We kwamen in Charmouth aan waar je veel verschillende parkeertarieven hebt en we vonden een wat hoger gelegen parkeerplaats waar je onbeperkt kon parkeren voor 2 pound. Dat scheelde nogal met andere parkeerplaatsen. Het is wel handig om altijd kleingeld bij te hebben want overal is het betaald parkeren behalve bij de Services langs de wegen. Verder elk strand, elke stad heeft parkeertarieven.
We gingen optimistisch het strand op om fossielen te zoeken. Nou zoeken moest je wel ja. Die waren nog zomaar niet te vinden. Je moet er oog voor hebben (wat zoek je ?) en je moet net op een laag kiezels of leisteen of andere modder of krijtlaag stuiten waar ze in zitten. Er waren veel mensen op het strand aan het zoeken. Het was duidelijk een hot item om hier fossielen te zoeken. Met name ammonieten zijn hier veel te vinden.
We hebben een flink stuk gelopen over een kiezel strand richting Lymes Regis. Op een gegeven moment kwamen we aan op een stuk waar minder publiek kwam. We liepen al zeker een half uur te zoeken zonder enig resultaat. De eb was volledig en ik liep een stuk de zee in op donkere leistenen platen en in een keer zag ik ze zitten. Onder het wier stikte het van de ammonietfossielen in de leisteen. Voorzichtig met mijn nagels (we hadden geen hamertje gehuurd) wrikte ik ze uit het zachte leisteen los en stopte ze in mijn handtas. In bedekte gebaren zwaaide ik naar man en kinderen, die mijn hint uiteindelijk begrepen.
Echter de volledig eb was maar kort en de zee kwam alweer op. De leistenen platen spoelden alweer snel onder en we maakten ons letterlijk uit de voeten. Gelukkig had ik flink wat leisteen kunnen verzamelen met fossieldelen er in. Toen kwamen we een grote kei tegen met fossielen resten. Ik zei tegen Michel : jammer dat we geen hamer hebben, dan konden we er stukjes uithalen maar Michel vond het geen probleem om de zware kei in een boodschappen tas terug te sjouwen. Wow.. das mijn vent ! Die kei ligt nu in de tuin te pronken !
Maaike kwam nog vast te zitten in het dikke slik en verloor bijna haar schoen in de dikke modder waarin ze weg zakte. Ze raakte lichtelijk in paniek omdat wij haar door de wind niet hoorde roepen. Ze was telkens weggelopen en ik had er al een paar keer wat van gezegd maar ze wou niet luisteren en ging eigenwijs in de sliklagen lopen. En ja hoor ze zakte 50 cm diep weg. Gelukkig wist ze er met schoenen op eigen kracht uit te komen maar ze had de schrik flink te pakken. Dat kostte wat tranen.
Vervolgens begon het weer te miezeren en flink te waaien. De vloed kwam langzaam al weer op en ik vond met Kars samen nog wat belemnieten tussen de kiezels in een kiezelllaag. Maaike vond later een trilobiet.Uiteindelijk hadden we een mooie verzameling fossielen maar Maaike was supersmerig, haar zwart roze schoenen waren helemaal grijs van de modderen Kars was ook niet echt schoon meer te noemen.
Terug op de camping de beide kinderen schone kleren en schoenen laten aantrekken. Daarna zijn we nog naar Portland Isle gereden maar helaas konden we er niet zoveel van zien want wederom trok de
mist erg open was het weer flink aan het betrekken. Portland isle zelf wel gezien maar de prachtige uitzichten over de baai en Weymouth niet kunnen bekijkenvanwege de dikke laaghangende bewolking.
Dat was wel jammer.
Dan toch maar weer terug naar de camping gereden. Daarben ik nog een uur bezig geweest om de slik uit de schoenen en broeken te spoelen in de caravan. Die hebben twee dagen liggen drogen.
Abbotsbury Swannery
Een bijzonder leuk bezoek vond ik dit. Een zwanenhouderij. Daar had ik nog nooit van gehoord. De zwanen die hier zijn, zitten hier uit vrije wil. Ze worden niet gekortwiekt dus ze kunnen (mits ze hun vliegpennen niet tijdelijk kwijt zijn door de rui) overal naar toe waar ze willen.
Dit is een van de grootste zwanenhouderijen van Engeland. Voorheen waren er veel maar inmiddels is hun aantal gedaald naar nog een stuk of drie/vier. De zwanen komen aan in de lagune die net achter de zeedijk ligt maar wel een verbinding heeft met zee. Ze hebben zich hier met zoveel verzameld omdat ze hier gevoerd worden en ze hebben hier hun nestgrond. Veel zwanen zijn hier geboren en alles wat er geboren wordt, wordt automatisch eigendom van de zwanenhouderij.
Alle zwanen zijn geringd. Degene die hier niet geboren zijn krijgen een oranje ring degene die in de zwanenhouderij geboren zijn krijgen een gele ring. Daarmee kan de houderij altijd aantonen welke de wilde zwanen waren en welke de eigen nestzwanen waren. Een keer per jaar worden ze allemaal gevangen (met enorm veel mensen die ze opdrijven met boten en netten in de lagune) en dan worden ze medisch gecheckt, krijgen evt. medische verzorging en de jongen en andere ongeringde zwanen worden dan geringd.
De lagune biedt zo'n mogelijkheid en doordat ze gevoerd worden blijven ze hier graag en komen elk jaar terug als ze gaan trekken in de winter. Sommigen overwinteren er zelfs ! De witte zwanen zijn Engelse zwanen en zijn inheems. De zwarte zwanen zijn exotisch en komen oorspronkelijk uit Australië. Men is niet blij met die zwarte zwanen maar afmaken mag niet. Je moet echter voorkomen dat ze fokken en als ze jongen hebben dan moet je ze verzorgen en evt. elders onderbrengen zodat ze niet in het wild doorfokken. De Engelsen zijn bang dat de zwarte zwanen anders zich teveel uitbreiden. Heb je ze op je land, dan ben je automatisch verplicht te zorgen voor ze en er op toe te zien dat ze zich zo min mogelijk voortplanten.
De witte donsveren en andere veren worden gebruikt in de mode en donsindustrie. Ook worden met de veren kunstwerken gemaakt en zijn er nog afnemers die veren gebruiken in hun logo's of andere herkenningstekens.
Je mocht de zwanen voeren want er gaat nogal wat voer doorheen. Eerst mochten alle kinderen voeren en daarna nog evt. volwassenen die dat leuk vonden. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen natuurlijk !
We zagen er ook andere watervogels zoals ganzen en meerkoeten. (Waterkieken in het Vlaams, leerde ik onlangs). Nooit geweten dat meerkoeten zulke raar gekleurde voeten hadden !
Abbotsbury Subtropical Gardens
De toegangskaarten van de Swannery geven tevens toegang (in een packagedeal) tot de Subtropical Gardens in Abbotsbury. Dus die hebben we natuurlijk ook gelijk bezocht.
Bijzonder mooie tuinen waar je verschillende subtropische planten vindt omdat je hier in een warme klimaatstroom zit aan de zuidkust. Enorme boomvarens en palmen zijn hier te zien alsmede diverse subtropische planten. Toch kom je ook hier enorm veel planten tegen die je in de Nederlandse tuinen ook terug vindt.
Een steile klim omhoog via een bosrijke zeewal brengt je bovenop een natuurlijk gevormde wal van waaruit je uitzicht hebt over zee en de Jurassic Coast. Wel bijzonder en mooi als het zicht goed is. Het is hier wel vaak heiig vanwege de warme lucht/zee stroom.
We hebben weer allerlei thematuindelen gezien. Een Japans tuingedeelte, een beeldentuin, een typische Engelse cottage tuin, rijen met hortensia's, vijvergedeelten en dichtbegroeide muren en subtropisch aandoende tuindelen. Veel bomen, planten, heesters op een flink gebied waar je uren doorheen kan dwalen.
Helaas waren een paar tuindelen afgezet omdat de paden onbegaanbaar waren geworden door de vele regen van de afgelopen dagen. In sommige palen had het regenwater rijkelijk naar beneden gestroomd en er diepe geulen achtergelaten. Sommige paden waren nog erg drassig en slikkig.
Het was er rustig, stil en mooi. We hebben hier gelijk maar wat gegeten voordat we weer terug naar de camping gingen.
Op naar Weymouth
We hadden van de week op de BBC al gezien dat de Olympische vlam in Weymouth was aangekomen over zee. Daarna werd deze lopend naar London overgebracht. We gaan vandaag door naar onze laatste bestemming in Zuid Engeland en dat is het stadje Weymouth. Het is weer ruim 250 km rijden maar dat geeft niet, we hebben er de hele dag voor en we doen rustig aan.
Het stadje ligt wat meer in naar het binnenland op een soort van schiereiland. Er onder is een Portland Isle verbonden met een soort van lange dijk. De reis verloopt vlot maar wederom met zware bewolking en wat miezer buien. Als we de zuidkust van Engeland naderen krijgen we te maken met mist in de dalen. Soms zie je nog geen 50 meter ver meer. Wel raar als je in heuvelachtige landschap rijdt en je weet echt niet meer waar je heen rijdt omdat alles wit om je heen is.
We rijden langs een stuk Jurassic Coast maar we zien er niets van. Als we aankomen in Weymouth zien we dat het er helemaal klaar voor is, voor de Olympische spelen. Hier in de baai zullen de
zeilwedstrijden ondermeer gehouden worden. Weymouth ziet er opgeruimd en superschoon uit. Overal staan borden dat het vanaf 27 juli beperkt parkeren zal zijn en liggen er omleidingen klaar. De stad
is versierd met vlaggen en kleurige banieren van de Olympische spelen. De plaatselijke bevolking heeft er duidelijk zin in.
Had ik je al verteld dat de Engelsen ontzettend aardige mensen zijn ? Echt.. opvallend vriendelijk en beleefd. Hartelijk en gastvrij zelfs. Bij de kassa's in winkels zeggen ze zelfs bij het teruggeven van wisselgeld : here you go my love of my darling. En tegen jongetjes hebben ze het over 'mate'. Ik dacht eerst dat het een uitzondering was maar iedereen hier in Zuid Engeland is erg vriendelijk, gastvrij en praat tegen je alsof je een lang verloren gewaand familielid bent. Echt supervriendelijke mensen, die je graag te woord staan, je ook helpen als ze er niets mee verdienen en het heerlijk vinden dat je bij hen vakantie komt houden.
Echt toppie ! Hier het uitzicht vanaf onze caravan. We zaten op de Haven camping Little Seaview. We keken op een lagune die net achter de dijk van de werkelijke zee lag. De lagune vulde zich met het getij met zeewater.
Flambards in Helston
De kinderen hadden er al een paar keer om gevraagd. Mam wanneer gaan we eindelijk eens naar een pretpark. Ik zelf ben er niet zo'n grote fan van omdat ik de meeste attracties toch niet in ga omdat het of te hard gaat of te kinderachtig is. De kinderen zijn er gek op natuurlijk dus we dienen er wel een dagje voor in te ruimen.
Het weer hield niet echt over vandaag en was erg wisselvallig. De dag begon frisjes, bewolkt maar gelukkig klaarde het later steeds verder op en 's middags was het zonnig en warm. We begonnen met de Skyraker (althans de kids begonnen er mee). Zelfs Michel haakte af deze keer wat me wel verbaasde want meestal is hij ook wel van de partij als iets hoog en hard gaat. Hij heeft echter wat last van zijn knie en onderrug dus hij doet het wat rustiger aan vandaag. Het lopen kost hem zichtbaar moeite.
We hebben daarna een soort van science center. Dat was wel leuk. Spiegels, muziek, beweging, lasers, schaduwwerk, spiegelwerk en illusies waar je mee kan spelen. Er was ook nog een draaiende tunnel waar je doorheen kon lopen, waar je het Villa Volta effect kreeg. Erg apart want het pad zelf stond gewoon stil maar door het draaien van de muren om je heen lijkt het net alsof je in een bewegende tunnel zit waar je continu je evenwicht moest bewaren. Echt een trick of the mind want met ogen dicht voel je niets en kan je gewoon doorlopen.
Maaike moest en zou in de Thunderbolt. Een ronddraaiding wat achterstevoren, ondersteboven en omhoog en omlaag ging. Kars zag er op het laatste maar van af en dat was een wijze beslissing van hem want Maaike die op dit moment toch wel de meest heftige dingen doet van ons allemaal, kwam er bleekjes en best wel misselijk uit. Ze wilde er niet meer terug in, nou dat was voor het eerst. Ook Michel zag er vanaf.
Daarna doorgelopen naar de Hornet, een eenvoudige achtbaan met niet erg speculaire onderdelen er in anders dan dattie keihard remde telkens. Toch ging het wel lekker snel verder en het was zo rustig dat we gewoon een drietal rondjes achter elkaar mochten blijven zitten. Dat was wel grappig en ik had het zichtbaar naar mijn zin hierin hahaha (deuzige foto trouwens maar das wat anders ;))
Hierna zijn we in zo'n boomstam splash ding gegaan. Michel en ik samen en de kids deze keer in een eigen bootje. Nou dat heb ik dus ook maar 1x gedaan want er kwam een enorme boeggolf bij het neerkomen die ik half kon ontwijken door diep weg te duiken zodat ik een deel in mijn nek kreeg en Michel de rest van het water op mocht vangen. Hij dacht dat hij wel droog zou zitten met mij voor zich maar dat had ik toch wat handig weten te ontwijken (behalve mijn haar dan). Als verzopen katjes kwamen we er uit. De kids waren redelijk droog gebleven (ja logisch onze boot had diepgang).
We zijn ons maar snel droog gaan draaien in de Balloon Race. Er was nog een hele heftige attractie maar die hebben we maar overgeslagen. Maaike was nog steeds wat misselijk en ik zag het ook niet zitten dat ze er in zou gaan. We hebben daarna de draaimolen, de reuzeglijbaan en de Spacebal gedaan. Kars had wat moeite met de reuzeglijbaan en durfde er eerst niet goed af maar uiteindelijk met wat hulp van Michel heeft hij het ook gedaan.
Die spacebal was een soort van rups maar dan in het donker in een grote balvormige ruimte met sound and light effects. Een hoop herrie en wat laserlichtfiguren. Het was op zich niet zo spectaculair maar ach, die hebben we dan ook weer gedaan.
Er waren twee leuke tentoonstellingen ingericht over de Victoriaanse tijd met een heel nagebouwd dorp in die stijl en een tentoonstelling over de Britten in de tweede wereldoorlog met nagemaakte schuilkelders, een vliegtuigcockpit en kamers die nagebouwd waren van hoe mensen toen leefden (winkels, bar, radio luisterend, verzetshandelingen). Erg interessant om doorheen te lopen met alle geluiden en geuren. Heel echt ook als je je inleeft.
De kinderen hebben zich verder nog vermaakt met allerlei klein vermaak en toen het tegen sluitingstijd liep, hebben we het park maar weer verlaten.