De kinderen hadden er al een paar keer om gevraagd. Mam wanneer gaan we eindelijk eens naar een pretpark. Ik zelf ben er niet zo'n grote fan van omdat ik de meeste attracties toch niet in ga omdat het of te hard gaat of te kinderachtig is. De kinderen zijn er gek op natuurlijk dus we dienen er wel een dagje voor in te ruimen.

Het weer hield niet echt over vandaag en was erg wisselvallig. De dag begon frisjes, bewolkt maar gelukkig klaarde het later steeds verder op en 's middags was het zonnig en warm. We begonnen met de Skyraker (althans de kids begonnen er mee). Zelfs Michel haakte af deze keer wat me wel verbaasde want meestal is hij ook wel van de partij als iets hoog en hard gaat. Hij heeft echter wat last van zijn knie en onderrug dus hij doet het wat rustiger aan vandaag. Het lopen kost hem zichtbaar moeite.

We hebben daarna een soort van science center. Dat was wel leuk. Spiegels, muziek, beweging, lasers, schaduwwerk, spiegelwerk en illusies waar je mee kan spelen. Er was ook nog een draaiende tunnel waar je doorheen kon lopen, waar je het Villa Volta effect kreeg. Erg apart want het pad zelf stond gewoon stil maar door het draaien van de muren om je heen lijkt het net alsof je in een bewegende tunnel zit waar je continu je evenwicht moest bewaren. Echt een trick of the mind want met ogen dicht voel je niets en kan je gewoon doorlopen.

Maaike moest en zou in de Thunderbolt. Een ronddraaiding wat achterstevoren, ondersteboven en omhoog en omlaag ging. Kars zag er op het laatste maar van af en dat was een wijze beslissing van hem want Maaike die op dit moment toch wel de meest heftige dingen doet van ons allemaal, kwam er bleekjes en best wel misselijk uit. Ze wilde er niet meer terug in, nou dat was voor het eerst. Ook Michel zag er vanaf.

Daarna doorgelopen naar de Hornet, een eenvoudige achtbaan met niet erg speculaire onderdelen er in anders dan dattie keihard remde telkens. Toch ging het wel lekker snel verder en het was zo rustig dat we gewoon een drietal rondjes achter elkaar mochten blijven zitten. Dat was wel grappig en ik had het zichtbaar naar mijn zin hierin hahaha (deuzige foto trouwens maar das wat anders ;))

Hierna zijn we in zo'n boomstam splash ding gegaan. Michel en ik samen en de kids deze keer in een eigen bootje. Nou dat heb ik dus ook maar 1x gedaan want er kwam een enorme boeggolf bij het neerkomen die ik half kon ontwijken door diep weg te duiken zodat ik een deel in mijn nek kreeg en Michel de rest van het water op mocht vangen. Hij dacht dat hij wel droog zou zitten met mij voor zich maar dat had ik toch wat handig weten te ontwijken (behalve mijn haar dan). Als verzopen katjes kwamen we er uit. De kids waren redelijk droog gebleven (ja logisch onze boot had diepgang).

We zijn ons maar snel droog gaan draaien in de Balloon Race. Er was nog een hele heftige attractie maar die hebben we maar overgeslagen. Maaike was nog steeds wat misselijk en ik zag het ook niet zitten dat ze er in zou gaan. We hebben daarna de draaimolen, de reuzeglijbaan en de Spacebal gedaan. Kars had wat moeite met de reuzeglijbaan en durfde er eerst niet goed af maar uiteindelijk met wat hulp van Michel heeft hij het ook gedaan.

Die spacebal was een soort van rups maar dan in het donker in een grote balvormige ruimte met sound and light effects. Een hoop herrie en wat laserlichtfiguren. Het was op zich niet zo spectaculair maar ach, die hebben we dan ook weer gedaan.

Er waren twee leuke tentoonstellingen ingericht over de Victoriaanse tijd met een heel nagebouwd dorp in die stijl en een tentoonstelling over de Britten in de tweede wereldoorlog met nagemaakte schuilkelders, een vliegtuigcockpit en kamers die nagebouwd waren van hoe mensen toen leefden (winkels, bar, radio luisterend, verzetshandelingen). Erg interessant om doorheen te lopen met alle geluiden en geuren. Heel echt ook als je je inleeft.

De kinderen hebben zich verder nog vermaakt met allerlei klein vermaak en toen het tegen sluitingstijd liep, hebben we het park maar weer verlaten.