Vandaag begon het met stralend weer en lopende de dag werd het bewolkt, trok het dicht, ging het miezeren en trok het later weer open. Erg wisselvallig weer dus. We zijn weer een flink stukje naar het uiterste puntje van Engeland gereden om een bezoek te brengen aan St. Michaels Mount.

Dit is een kasteel op een eilandje voor de kust wat met eb bereikbaar is via een looppad. Dit pad loopt met vloed onder en dan kan je er alleen nog met een bootje heen. Toen we aankwamen was het vloed en was het een uur of 11 's ochtends. Omdat het pas rond half vier eb zou worden hebben we dat niet meer meegemaakt. We zagen het water wel wegtrekken en we zagen de 'causeway' onder water liggen en steeds duidelijker naar voren komen maar het duurde voor ons net te lang dus we zijn met bootjes heen/weer gegaan.

Als je aankomt dan kom je in een kleine ronde haven aan met allemaal bootjes. De haven is omringd door een steile stenen ronde muur. Er staan een paar huisjes die bewoond zijn en er zit een restaurant, toiletten en winkeltje met souvenirs. Het kasteel en het eiland wordt ook onderhouden in samenwerking met de National Trust, dus we konden hier ook nu gewoon alles bezoeken met onze Trust card.

Het kasteel is bewoond door een familie die het in eigendom heeft maar je kan het wel bezoeken. Rondom het kasteel heb je prachtige tuinen maar helaas waren die vandaag gesloten. Dat vond ik wel wat vreemd en erg jammer. De eigenaresse was in haar tuin met een hond aan het spelen en ze waren er in de tuinen bezig. Kennelijk wilden ze geen pottenkijkers vandaag.

Het is een flinke klim over een hobbelige keiige weg naar boven. Gedurende onze klim begon het flink te waaien en uiteindelijk te regenen. Dat was wel vervelend want als het dan waait, waait het gelijk hard en op het laatste stuk moet je onbeschermd over grote rotsblokken naar de poort toe lopen. Best gevaarlijk want er staan geen hekken.

Eenmaal in het kasteel kan je door bepaalde vertrekken heen lopen. Dat was best boeiend. De geschiedenis werd beschreven over hoe het kasteel ontstaan was. Wie er gewoond hadden en wat de butler en de huishoudster voor hoofdrollen hadden.

Hoe het werkte met het huishouden en reilen en zeilen op zo'n groot slot. De wapenkamer, de keuken, de eetzaal, de bibliotheek, het kapelletje en nog een paar ruimtes waren opengesteld voor publiek. Na een regenbui trok het gelijk weer helemaal open en was het weer prachtig weer.

De kinderen konden mee doen aan een speurtocht door het kasteel wat ze fanatiek deden. Nog best lastig voor ze omdat het natuurlijk allemaal in het Engels was. Toch kregen ze na inlevering hun medaille. Vanaf het kasteel heb je een prachtig uitzicht op het dorpje er tegen over en over de watervlakte die tussen het kasteel en het vaste land ligt en die bij vloed dus onder water staat. Als je goed kijkt zie je de causeway boven komen omdat het langzaam eb werd.

We hebben hier nog wat gegeten bij het restaurantje. De originele Cornwall pastries met een heerlijke capuccino koffie. De pastry vonden we niet zo lekker maar de koffie was heerlijk.

Engeland kent bijna geen gewone koffie. Ze drinken er allemaal thee en de enige koffie die je in supermarkten kan kopen is oploskoffie en die vind ik niet lekker. Ook in de caravans nergens een koffiezetapparaat te vinden dus voor koffie waren we afhankelijk van restaurants. Deze serveren wel echte verse koffie.

Het uitzicht vanaf het kasteel is schitterend. Het was echt genieten om daar rond te lopen. Het deed mij gelijk denken aan wat er aan de overkant van de zee ligt bij Normandië. Daar ligt namelijk Mont St. Michel. Dat is ook een eilandje voor de kust van Frankrijk met een kasteel er op en een heel stadje er om heen. Navraag leerde me al gauw dat Mont St. Michel in Frankrijk geïnspireerd is op St. Michaels Mount aan de overkant. Willliam the Conquerer heeft een tijdje in Normandië geheerst en heeft daar toen kloosterlingen aangetroffen die naar St. Michaels Mount kwamen om daarna Mont St. Michel te bouwen. De laatste is echter veel grootser en met een complete stad rondom het kasteel. Dat wilden ze in Engeland niet. Aldus de suppoost van het kasteel.

Het grappige is dat op Wikipedia toch een iets ander verhaal staat over het ontstaan van Mont. St. Michel.