Zoals gezegd was het vroeg uit de veren en toen we wakker werden van het Don't worry Be happy melodietje en de mededeling dat we binnen een uur van boord zouden gaan, was het toch wel spannend allemaal. We moeten zo links gaan rijden !

Het slapen op een schip is wennen. De zee was heel kalm, dus dat was wel fijn en we hadden geen last van zeeziekte ofzo. Ik had wel tabletjes meegenomen maar die hadden we niet nodig. We gingen expres laat slapen en de klok moest een uur terug. Engeland kent een tijdverschil met Nederland. We hadden niet echt heel veel geslapen. De spanning van de reis, het op vakantie gaan en het slapen in vrij kleine bedjes met slappe kussens is niet wat we gewend zijn. Het schip trilde regelmatig en dat maakte dat ik telkens het gevoel had alsof er een aardbeving bezig was want het leek erg op het trillen van de grond toen in Kos vorig jaar. Dat was een rare gewaarwording en maakte dat ik onnodig alert bleef.

Toen ik dan eindelijk in slaap gevallen was, werd ik weerwakker van een SMSje dat ik in de UK zat en dat het me 55 cent per minuutgaat kosten als ik wil bellen. Volgend keer maar even uitzetten want daar zat ik om half vier 's nachts echt niet op te wachten als je eindelijk slaapt.

Als ik dan weer wakker word van het wekbericht dat via een luidspreker in de hut binnen komt, spiek ik gauw even via het rolgordijn naar buiten. Hee.. we zijn er al. Het schip is al aangemeerd. Niets van gemerkt dan wat trillen af en toe. Buiten zie ik een troosteloze spoorzone met wat treinverkeer en ik zie de vrachtwagens van boord gaan. Over een drie kwartier moeten we zelf van boord dus dat wordt opschieten. Het miezert en het is grijs, grauw weer. De weersvoorspelling was niet goed vandaag en morgen wordt het nog erger met een voorspelling van 20 mm regen.. pffff

We kleden ons gestaag aan en hebben nog net tijd voor een bak koffie voordat we naar beneden gaan naar de autodekken om startklaar te zitten. Als eenmaal de klep (the ramp)opengaat, gaat het razendsnel en de auto's rijden vlot van boord richting douane. We laten onze paspoorten zien en al gauw staan we echt op Engelse bodem.

Ik rijd en hou gelijk netjes links aan en doe dat met wat zweet in mijn handen en maan de kinderen tot stilte want ik moet me hier echt concentreren. De regen maakt het niet makkelijker er op en het stikt hier van de rotondes. Whaaaaahh

Dan draaien we het eerste beste parkeerterrein op want we moeten de koplampstickers nog er op plakken. Onze koplampen zijn naar rechts gericht en dat verblindt hier de Engelsen die je rechts tegemoet komen rijden. Stickers zijn verplicht. Omdat ze hier duur zijn hadden we ze al via de ANWB besteld. Michel plakt ze via de instructie op de lampen en installeert de dvd speler voor de kids zodat ze rustig zijn. Dat was niet zo slim bleek achteraf. De navigatie stond aan, de koplampen moesten aan zodat de stickers door de warmte goed zouden hechten (ondanks het natte weer), de dvd speler en schermen begon te spelen, de radio stond aan en toen we helemaal klaar en gesetteld waren, toen startte de auto niet meer. De accu was prompt leeggetrokken !!

O wat stom van ons. We hadden de motor moeten laten draaien en niet alles tegelijk aan moeten zetten. Nu staan we hier al gelijk met een auto die niet meer rijdt op een parkeerplaats bij een tankstation en supermarkt waar om 8 uur 's ochtends nog nauwelijks volk is. Michel en de kinderen proberen de auto aan te duwen maar dat lukt niet en is verschrikkelijk vermoeiend want het is een zware station met een 1.8 motor.

Ik ga er op uit en loop het tankstation in en doe een beroep op de jongedame achter de kassa die ook niet weet wat nu te doen. Kennen ze hier eenWegenwacht en zo ja hoe heet die dan ? (Later kwam ik er achter dat ze de RAC hebben en iets wat de AA heet, beiden kunnen auto's helpen repareren).

Gelukkig weet ik iemand bereid te vinden die met zijn busje wil helpen. Wij hebben altijd startkabels achterin, dus dat moet lukken. Helaas blijkt het busje de accu niet echt goed bereikbaar te hebben en dat werd dus niets. Dan maar weer terug naar het tankstation. Inmiddels ben ik al aardig verregend en ik baal als een stekker. Wederom een aardige meneer gevonden met dit maal een klein autootje die ons wel wilt helpen. Ik vraag me af of zijn lichte motor/accu onze zwaardere motor kan starten. Ik ga weer achter het stuur en op exacte instructie van Michel start ik de auto. En ja hoor met enige moeite start onze auto ende motor draait weer. Alles staat uit en we bedanken deze meneer hartelijk. We rijden eerst maar vier rondjes parkeerplaats om de accu wat op te laden voordat ik me weer met zweet in mijn handen het linkse verkeer in begeef.

'De motor mag niet afslaan, de motor mag niet afslaan' houd ik mezelf voor. 'Blijven rijden, wat er ook gebeurd en links blijven !' Mijn hersenen werken koortsachtig als ik linksom de eerste rotonde neem. 'RECHTS kijken.. niet links. Het verkeer komt hier van rechts op de rotonde.' Jolan hou je hoofd er bij. De ruitenwissers moeten aan de bak want ze kennen hier geen ZOAB asfalt. Het water op de weg met al het vrachtverkeer (het is vrijdag) spat flink op. De lampen heb ik op dimlicht staan als we richting Londen rijden. Ik weet niet precies hoe hard ik mag. Onze Truus (de vrouwelijke versie van TomTom) geeft haar maximum snelheid in miles aan maar staat qua snelheidsindicatie nog opkm/u en ik heb een kilometer teller inhet dashboarden weet niet precies hoeveel kilometer per uur, 60 mile per uur is. Al gauw zet Michel de Truus snelheidsindicatieom naar miles en ik zie dat ik dan zo'n 100 km/u mag rijden terwijl ik 60 aan hield. Geen wonder dat iedereen me zo zit op te duwen. Ik durf echter niet zo hard met dit links rijden en al dat water op de weg.

Dan gaat de weg over in een tweebaans weg en word ik door vrachtverkeer en alles in gehaald die hier duidelijk geen begrenzers kennen en zich ook niet aan de maximum snelheid houden. Dit is irritant dus ik ga wat harder rijden en durf voorzichtig eens zelf via rechts over links in te halen. Heel voorzichtig geef ik steeds meer gas en dan rijd ik via de M25de drukke rondweg om Londen binnen. Hier is het echt retedruk en de stroken wisselen regelmatig met allerlei afslagen (junctions). Pfff wat ben ik blij met Truus die me telkensfoutloos de juiste rijbaan aan wijst. Gelukkig heeft ze voor de vakantie nog nieuwe kaarten update gehad.Een navigatiesysteem is hier echt wel een 'must'.

We rijden meermaals de files in rond Londen maar dat schijnt normaal te zijn dat ze hier de hele dag stukken file hebben. De kids en ik moeten plassen maar tankstations langs de snelweg zijn hier zeldzaam en al helemaal rond Londen. Ze zitten alleen aan afritten en bij dorpjes. Het heet dan Services en is vaak in combinatie met een restaurant (of Burger King)en klein winkelcentrum. Je kan echter wel bij veel tankstations plassen en het is allemaal gratis. Je hoeft niets te betalen voor de WC in Engeland.

Het betalen is lastig. Ze hebben Britse ponden en geen euro's. Maestro wordt niet overal geaccepteerd en ik ben blij dat ik ook nog een Visa card heb. Vooral bij grote bedragen zoals bij het tanken, eten of boodschappen doen, reuze handig als je niet met enorm veel cash geld wilt rondlopen.

De hele reis is regenachtig. Het miezert met af en toe een flinke bui tussendoor. Het stuk van Harwich naar Burnham on Sea is zo'n 370 kilometer. Met dit weer duurt het langer want we hadden soms slecht zicht en het was best druk op de weg. Onderweg kon je Windsor castle gaan bekijken of het EngelseLegoland maar gezien het slechte weer was dit niet te doen. Ik had graag gelijk langs Stonehenge gegaan maar zie er maar van af. Om daar in de stromende regen te gaan staan, lijkt me enkel iets om verdrietig van te worden.

We rijden gestaag door naar onze eindbestemming en komen daar rond 14 uur aan. Ondanks dat onze caravan eigenlijk pas rond 16 uur beschikbaar zou zijn, is deze toch al klaar. We krijgen vlot de sleutels en al snel zitten we met de kachel aan onszelf op te warmen. Ik stel voor om gelijk boodschapjes te doen want de Lidl zit hier vlakbij en dan kunnen we eten en morgenochtend ontbijten. Dat doen we dus en daarna verkennen we de camping. We lopen even een stukje de boulevard van Burnham af maar die is verlaten en leeg met die miezerige weer. De vloed komt tot aan de zeewering tot over de trapjes.Het strand staat volledig onder water maar bij eb ligt het mijlenver droog met enkele slikmeren (let op drijfzand !).

Het is een mooie camping naast de zee en het dorpje Burnham. Alles is superschoon en ruim van opzet met veel groen. Jammer van de regen maar verder een prima locatie. Er is veel te doen rondom de camping. Animatieteam, gokkasten (zijn ze gek op in Engeland; overal kan je gokken), life optredens, klimwand, speeltuin met springkussen, binnen en buitenzwembad, bar, restaurant, winkeltjes.

's Middags klaart het eindelijk wat op en 's avonds is het droog. Het is echter maar tijdelijk, weten we. Morgen wordt het pas echt erg...